eiland Tiengemeten.

afgelopen donderdag meet Marco gaan fotograferen bij Nieuw Beijerland 
het veer naar Tiengemeten genomen wij waren de enige bezoekers
 de Stuurman vroeg gelijk hoe laatwij terug wilde want hij ging 
verder varen met het pondje en daar kon mijn scootmobiel
niet mee mee. dus op de afgesproken tijd kwam hij mooi met de grote 
veerboot voor deze gelegenheid,is dat service of niet.

het was goed fris en nevelig maar dat mocht de feestvreugde niet deren het was genieten
wat een rust het hele eiland voor ons  samn..

in gedachten zag ik daar al een vogelkijkhut berijkbaar met een roeibootje.

of er nou die dag een vliegverbod was ik weet het niet maar het luchtruim was zo goed als leeg. 

maar er was genoeg te beleven

z.on nevelige sfeer dat heeft toch iets mysteries en een aparte schoonheid.

ik had nog nooit gezien dat ze met z.on turbo snelheid elkaar achterna konen zitten
 een deweldig mooi schouwspel,en een seconde later grazen ze gewoon weer
 door of er niets gebeurd was.

soms probeerde de zon er door te komen,maar dat gebeurde pas toen we haast weer thuis waren. 

ik kan hier uren naar kijkn,maar daar was het nou weer iets te fris voor.

op visite bij de Fam. Bever

Het is er al twee jaar niet van gekomen om een afspraak te maken,dus moet het er maar
 eens van komen.

eerst mij netjes aanmelden dus een brief gescgreven.

Aan de Fam Bever

in de grienden

Rhoon.

niets vernomen dus dan maar een mailtje gestuurd.::

Je hoef geen voorbereidingen te treffen ik neem wel een paar boompjes mee.

nog geen reactie dus dan nog maar een sms,je er tegen aan.

tja dan zal ik toch ook met de tijd mee moeten dus dan maar een app,je 

maar het zal U niets verbazan dat ik hiermee wil zeggen dat er

 geen Bever en ook geen Burcht meer was op die plek.

                    Deze is van twee jaar geleden toen had ik meer geluk,maar ik heb wel
                                             een mooie ochtend eraan overgehouden.

nog een keer Diepenheim

iedere morgen werd je heerlijk gewekt.

de ene had meer geduld dan de andere

aan de overkant van onze boerderij liepen wij zo het landgoed in.

ze hadden hun hele familie gewaarschuwd dat wij er waren.

sommigen waren heel dankbaar en knikten even(of ik verbeelde mij dat)

anderen zochten een uitkijk positie.

en sommigen wisten hun plaats en wachtte geduldig op hun beurt. 

ik heb dit standje nog proberen na te doen.

en toen was er koffie.