herten in de A.W.D

ik ben klein en achter deze takken zien jullie mij toch niet. 

o zien mensen er zo uit,nou als dat alles is. 

een grassprietje bied toch ook wel voldoende bescherming,
trouwens we hebben gewoon trek.

jullie lopen toch wel door want ik heb eigenlijk geen zin om op te staan. 

moet ik er nou vandoor gaan of niet.

dit viertal liep aan de overkant en wat ik hoopte gebeurde
 zowaar de oversteek ik zou het meemaken.

de oversteek word door de eerste voor gedaan.

en daar gaat zij. 

het ziet er wel nat uit. doet hij het wel,of doet hij het niet.

als vriendinnen laat je elkaar toch niet in de steek. 

hupsakee weer gelukt. 

jahoor het loopt tot nog toe als een trein. 

maar ja je gelooft het niet,de laatste durfde niet ,ze hoorde
 haar moeder nog zeggen,vooral niet over slootjes springen. 

jammer dat wij op deze momenten geen zon hadden maar
 het plezier van de ontmoetingen was er niet minder om. 

de afstand mag dan vrij groot zijn maar dit zijn toch heerlijke tafereeltjes.

onder deze tak ben je natuurlijk helemaal uit het zicht. 

er is weinig ruimte voor een nieuw gaatje. 

en nou kunnen jullie allemaal......